Het seizoen zit erop en hoewel ik over het hele jaar bekeken mooie dingen heb kunnen laten zien, heb ik toch weer meer dan de nodige portie pech gehad. Nu ben ik vooral blij dat ik er volgend jaar terug bij ben… Hopelijk voor één keer een gans seizoen met de wind in de rug!
Vooreerst wil ik natuurlijk Freddy Tacheny, Zelos, Reale Avintia en Stylobike erg bedanken. Ze hebben al het mogelijke gedaan om een nieuw project op poten te zetten, ook al omdat ze erop vertrouwen dat ik volgend jaar iets te betekenen zal hebben in het kampioenschap. Maar meer daarover zo dadelijk. Ik wil met tegenzin wel nog even terugblikken op m’n laatste race van het seizoen, want veel van m’n fans weten wellicht niet wat er daar precies is gebeurd. Tijdens de eerste training ging het al goed fout nadat ik zwaar op m’n dak was gegaan. Alles deed pijn, ik had een stukje van m’n pink verloren en had redelijk wat schaafwonden. M’n weekend was eigenlijk al meteen verkloot en dan moest ik voor de race ook nog starten vanuit de pitstraat door een penalty. Bij de start bleef het licht maar op rood staan – het leek wel alsof ze me waren vergeten – en zag ik iedereen passeren en daarna de eerste bocht in duiken… Mijn koppeling had ik ondertussen al verbrand, waardoor ik niet goed meer van m’n plaats kwam en pas een heel eind achter de rest de baan op kon. Veel slechter dan dat kan een race niet beginnen. Nu goed, ik denk er onderhand al niet meer aan en focus me nu volop op 2018. We hebben zelfs al een eerste test achter de rug, helemaal onverwacht dan nog. Ik was op zondag aan het zaalvoetballen toen ik plots een telefoontje kreeg dat ik de volgende dag naar Valencia moest vertrekken. Maar het is natuurlijk goed dat m’n nieuwe team en ik nog even de tijd hadden om elkaar en de machine te leren kennen. Veel rondjes heb ik wel niet gereden – een 35-tal – hoewel het voldoende was om de verschillen met de Honda te voelen. Het is een heel andere soort machine, die niettemin veel potentieel bezit. Ik moet er wel op een heel andere manier mee rijden, want zowel het insturen, het remmen als het sturen op zich vergt een andere rijstijl. Ik zal me dus moeten aanpassen, wat toch enige tijd zal vergen. Gelukkig hebben we negen dagen om daar voluit voor te gaan. In het begin zal ik niet snel zijn, omdat ik me die nieuwe rijstijl zo snel mogelijk eigen wil maken. Hopelijk kan ik er na drie dagen goed mijn weg mee vinden en kunnen we de resterende zes testdagen besteden aan het vinden van een goede basisset-up. Wat m’n nieuwe team betreft, heb ik er wel vertrouwen in. Alles zal zoals gezegd een beetje tijd vergen, maar de meeste jongens zullen uit de Moto3-ploeg komen die ook al in het Moto3 Junior-kampioenschap actief is. Dat ik nu samen met Xavier Siméon en Barry Baltus in dezelfde teamstructuur zit is alleszins erg mooi. We zijn nu nog meer een nationale ploeg zoals de Rode Duivels dat zijn, maar wij racen bij Avintia en heten de Black Knights. Leuk om op die manier naar buiten te kunnen komen! Voor het overige hoop ik vooral om volgend jaar snel te kunnen aanknopen met de prestaties waarmee we in Maleisië zijn gestopt. Ik wil nog beter doen dan vorig jaar, maar dan heb ik wel een extra tikkeltje geluk nodig. Nu ga ik eerst wat rust inbouwen om er daarna weer keihard in te vliegen. Ik ben na m’n crash in Misano toch behoorlijk wat kracht verloren in m’n linkerschouder en dat heb ik vooral in Valencia, samen met Texas het enige linksdraaiende circuit, flink gevoeld. Ik zal er in ieder geval weer staan en hoop dat jullie ook de andere Black Knights volop zullen steunen in 2018. Tot dan!
